Slider

krupinskiBOLESŁAW KRUPIŃSKI

    Ojciec Bolesława Krupińskiego – Michał Krupiński – pochodził z miasteczka Kamionka (powiat Lubartów), matka, Lucyna z domu Mazurkiewicz, również pochodziła z Lubelszczyzny, z rodziny polskich patriotów.

    Lata dziecięce upłynęły Bolesławowi na beztroskiej zabawie z rodzeństwem pod czułym okiem ukochanej matki.
W 1903 roku, gdy miał 9 lat, został umieszczony we wstępnej klasie Gimnazjum Klasycznego w Łucku. Tutaj akcentował swoje polskie pochodzenie - płynnie mówił po rosyjsku, jednakże z polskim akcentem. Doskonale radził sobie z wszystkimi nauczanymi przedmiotami, nawet językiem francuskim. W 1911 roku zdał maturę ze złotym medalem, uprawniającym go do wstąpienia bez egzaminów na wszystkie uczelnie wyższe. Bolesław Krupiński podjął pierwsze wyzwanie – rozpoczął studia w Instytucie Górniczym im. Katarzyny II w Petersburgu

   W czerwcu 1914 roku trafił na praktykę do kopalni „Niwka” w Zagłębiu Dąbrowskim, w ciągu czterech lat przeszedł wszystkie szczeble kariery górniczej. Tutaj zastał go wybuch I wojny światowej. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę kontynuował studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1923 roku, Krupiński otrzymał tytuł inżyniera górniczego. Wciąż pracował w Zagłębiu Dąbrowskim w Niwce. Miał opinię najzdolniejszego młodego inżyniera, był zawiadowcą w kopalni „Modrzejów”. W pracy łączył wiedzę teoretyczną, zdobytą na studiach, z praktyczną – zdobytą w swojej karierze zawodowej i podpatrywaną w pracy innych górników. W tym czasie oprócz pracy swój czas dzielił na czytanie literatury fachowej i pisanie artykułów. Kilka lat później na Zjeździe Inżynierów Górniczych w Krakowie wygłosił wykład na temat łupliwości uskoków związanych z tektoniką. Wystąpienie zostało dostrzeżone przez największe ówczesne autorytety geologiczne i kilka lat później Bolesław Krupiński został powołany w skład pierwszej Państwowej Rady Geologicznej.

   Inżynier wkrótce opuścił Zagłębie Dąbrowskie i przeniósł się na Śląsk. Tutaj na początku zarządzał kopalnią „Rymer”, następnie (1934r.) został mianowany naczelnym dyrektorem Zakładu Gwarectwa Rybnickiego. 

    1 września 1939 roku naczelny dyrektor Bolesław Krupiński został aresztowany i trafił do obozu koncentracyjnego
w Buchenwaldzie. Pod koniec marca 1941 r. Krupiński znalazł się, w wyniku akcji wielu przyjaciół ze Śląska, przed sądem policyjnym w Katowicach i, dzięki opłaconemu pretekstowi pogarszającego się stanu zdrowia, wyszedł na wolność. 

   28 stycznia 1945 r. Bolesław Krupiński wraz z grupą operacyjną pod kierownictwem pełnomocnika Rządu przybył na Śląsk. Tutaj pełnomocnik Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów powierzył mu zarząd nad kopalniami. Najważniejszym zadaniem  było wówczas wydobywanie oraz ładowanie węgla na wagony, a następnie wysyłanie ich do krajów europejskich. 29 kwietnia 1945 odbył się pierwszy w historii polskiego górnictwa Zjazd Pracowników Przemysłu Węglowego, na którym inżynier Bolesław Krupiński wygłosił referat omawiający sytuację bieżącą, precyzował zadania na najbliższy czas i przedstawił wizję wielkiego przemysłu węglowego Polski, plan wydobycia na najbliższe 10 lat 100 milionów ton węgla. Było to możliwe, bowiem obok kopalń na Śląsku, węgiel wydobywano już w Zagłębiu Wałbrzyskim. Krupiński nawiązał też współpracę z Anglikami i Francuzami, bo polski przemysł górniczy potrzebował maszyn.

     Prof. Bolesław Krupiński zdawał sobie sprawę z konieczności współpracy z krajami Europy Zachodniej. Korzystając
z zaproszenia sekretarza generalnego ONZ, napisał referat dla Komitetu Gospodarczego ONZ i odbył pierwszą po wojnie podróż zagraniczną. Odwiedził Genewę, Londyn, Brukselę. W wyniku serii rozmów Komitet Węglowy w Genewie powołał wkrótce międzynarodową grupę ekspertów z zadaniem opracowania raportu o stanie europejskiego górnictwa węglowego. Krupiński poznał też prominentnych wówczas ludzi zachodniego świata i zrobił na nich bardzo dobre wrażenie – uznano go za najbardziej kompetentnego i poważnego przedstawiciela Wschodu, który na dodatek mówi doskonałą francuszczyzną.

   Wiosną 1949 roku powołano Ministerstwo Górnictwa, w którym Krupiński został mianowany podsekretarzem stanu. Doceniono jego zasługi dla polskiego górnictwa, dał się bowiem poznać jako człowiek o szerokich horyzontach myślowych, a jednocześnie jako dobry dyplomata, umiejętnie broniący swego punktu widzenia. Po przejściu do ministerstwa przestały mu bezpośrednio podlegać bieżące sprawy wydobycia, a przypadł nadzór nad nauką górniczą, polityką inwestycyjną, węglem brunatnym i przemysłem naftowym. Otrzymał też tytuł profesora zwyczajneg 953 - 1956 jako pierwszy profesor w historii Akademii Górniczo-Hutniczej Bolesław Krupiński kierował Katedrą Organizacji 
i Ekonomiki Górnictwa, stale wykładał też na Politechnice Gliwickiej. W górnictwie zaczęli awansować w nadzorze, jako twórcy nowego myślenia o przemyśle węglowym, wychowani przez niego inżynierowie. Krupiński stał się autorytetem.

   W 1956 roku Bolesław Krupiński wrócił do pracy w rządzie. Otrzymał stanowisko przewodniczącego Państwowej Rady Górnictwa. Od 1957 roku ponownie pojawił się  na arenach międzynarodowych. Na przemian z Belgiem R. Duflou kierował Komitetem Węglowym Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Podejmował wielkie projekty górnicze, szczególną uwagę poświęcał sprawom bezpieczeństwa człowieka w kopalni.

   W 1958 roku z inicjatywy profesora Krupińskiego odbył się w Warszawie Międzynarodowy Zjazd Naukowo-Techniczny, dzięki któremu udało się zwrócić uwagę międzynarodowego środowiska górniczego na pozycję Polski,
a profesor Krupiński został wybrany na przewodniczącego (prezydenta) stałego Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego. Była to druga ważna funkcja międzynarodowa obok przewodniczącego Komisji Węglowej Europejskiej Rady Gospodarczej ONZ w Genewie.

  W 1957 roku zespół geologów Jana Wyżykowskiego odkrył złoża rudy miedzi na terenie obecnego Zagłębia Miedziowego. Budowę pierwszej kopalni w Lubinie rozpoczęto w 1959 roku, następną dwa lata później w Polkowicach. Profesor Bolesław Krupiński brał czynny udział przy powstawaniu LGOM-u. Swoją wiedzą i pozycją wspierał projekt powstania Zagłębia. Dziesiątki razy zjeżdżał na dół, oglądać prowadzone roboty górnicze. Tadeusz Zastawnik, naczelny dyrektor KGHM w Lubinie wspomina: „Wielkość zasobów oraz charakter złoża wymagały wprowadzenia rozwiązań nowoczesnych i w odpowiednio dużej skali, takich, jakich dotychczas w historii przemysłu metali nieżelaznych w Polsce nie było. Stało się to możliwe dzięki olbrzymiej wiedzy, doświadczeniu górniczemu i talentowi profesora Krupińskiego, który był inspiratorem koncepcji i rozwiązań górniczych; światłym kierownikiem zespołów pracujących nad założeniami zagospodarowania nowego złoża miedzi”. Równolegle Krupiński zachęcał do tworzenia w Zagłębiu Miedziowym nowego zaplecza naukowo-technicznego, udzielał rad i wskazówek.

   W roku 1963, zgodnie z regulaminem wyższych uczelni, profesor Bolesław Krupiński zrezygnował z kierowania katedrą na Akademii Górniczo-Hutniczej, wciąż jednak swoją pracą wspomagał zespół wykładowców. W 1968 roku, z okazji 75-lecia otrzymał doktorat honoris causa swojej uczelni. Cały czas uczestniczył w ważnych wydarzeniach, wygłaszał referaty. Siły odmówiły mu posłuszeństwa 24 października 1972 roku.

 

 


e dziennik zs1
zastepstwa zs1

 


Partnerzy:

Slider